...Намар

...Дэлгээстэй цонхны тавцан дээр бороон дусал товшиж
Дэргэд минь чи чив чимээгүй зогсох намрын үдэш
Сэмхэн жиндэвч дурлалын галд дулаацаж
Сэтгэлээс чинь өөрийгөө олно гэж найдсаар...
...Зэрэгцэн зогсовч сэтгэлээс минь алсалсаар
Зэргэлээ болохыг чинь зүрх таамаглаж
Зөн татахад нүдийг чинь эгцлэн ширтсэн ч
Зөөлөн харцыг чинь хайрынх гэж андуурсан.